ప్రజాస్వామిక రౌడీయిజం

’ఇది ప్రజాస్వామిక , అహింసాయుత ఉద్యమం. మేమెంతో ప్రజాస్వామికంగా ఈ ఉద్యమాన్ని నడుపుతున్నాం. పోలీసులు, ప్రభుత్వం మమ్మల్ని అప్రజాస్వామికంగా అణచివేస్తున్నారు’ అంటూ తెవాద నాయకులు గోల పెడుతూ ఉంటారు. వాళ్ళు ఇవ్వాళ చేపట్టిన మిలియన్ మార్చి కూడా ఎంతో చక్కగా, కనీవినీ ఎరగనంత ప్రజాస్వామికంగా జరిగింది.


ట్యాంకుబండ్ మీద ఉన్న తెలుగు వెలుగుల విగ్రహాలను విరగ్గొట్టారు. చెర్లోకి కూలదోసారు. 
ఈ వ్యవహారాన్ని చిత్రీకరిస్తారేమోనన్న భయంతో టీవీ వాళ్ళ కెమెరాలను ధ్వంసం చేసి, చెర్లో పడేసారు.
టీవీ వాళ్ళపై చెయ్యి చేసుకున్నారు.
టీవీ వాళ్ళ ఓబీ వాహనాన్ని తగలబెట్టారు.
పోలీసుల వాహనాలను తగలబెట్టారు.
ఆంధ్రాబ్యాంకు ఏటీయెమ్ముకు నిప్పు పెట్టారు.
మార్చిలో పాల్గొందామని వెళ్ళిన కేకే, మధు యాస్కీలపై దాడి చేసారు.

విగ్రహాలను కూలదోయడంపై మీ స్పందన ఏంటి అని టీ-జాక్ కోచైర్మన్ ను అడిగితే ఆయనిచ్చిన సమాధానం ఇలా ఉంది: ’దాని గురించి మాకేం తెలవదు. మావాళ్ళెవరూ అలా చెయ్యలేదు. అది ఆంధ్రుల కుట్ర. అలా చేసినవాళ్ళు మీ కెమెరాల్లో కనబడితే వాళ్ళ మీద కేసు పెట్టుకోండి. అసలు మా నాయకులను అరెస్టులు చేసారు అందుచేత ఇక్కడ జరిగిన హింసను  మేం నియంత్రించలేం’

కనబడితే కేసుపెట్టుకోవాలంట -టీవీల్లో కనబడకుండా ఉండటానికేగా కెమెరాలను పగలగొట్టింది! ఉద్యమ నాయకులే ఇంత బాధ్యతారహితంగా మాట్టాడుతూంటే, ఇక ప్రజలు ఎంత బాధ్యతాయుతంగా ఉంటారో చెప్పనక్కర్లేదు.  ఇలాంటి నాయకులు ఉద్యమాన్ని శాంతియుతంగా నిర్వహిస్తారంటే మనం నమ్మగలమా? ఉద్యమాన్ని ప్రశాంతంగా నడపగలిగే శక్తి వీళ్ళకు లేదు. అస లిలాంటి పెద్ద పెద్ద ప్రజాకూటమిలకు పిలుపునిచ్చే అర్హత వీళ్ళకు లేదు. మిలియన్మార్చి, బిలియన్మార్చి అంటూ  బడాయిలు చెప్పారు. పదివేల మంది జనాన్నే నియంత్రించలేకపోయారు.., పది లక్షల మంది జనాన్ని నియంత్రించగలరా!?

ఈ మిలియన్మార్చి ఒక విషయాన్ని మాత్రం తెల్లం చేసింది -ఉద్యమ నాయకత్వం చాలా అసమర్థంగా ఉంది. వాళ్ళకు సరైన ప్రణాళిక లేదు. ఎవరేం చేస్తున్నారో ఎవరికీ తెలియనట్టుంది. మార్చి మార్చంటూ ఫిబ్రవరి నుంచీ పిలుపులిచ్చిన వాళ్ళు అయిపు లేరు, లేదా ఆలస్యంగా వచ్చారు. అంతా అయ్యాక ఒక తెరాస నాయకుడు ’ఇది మిలియన్మార్చి కాదు కేవలం ఒక ప్రదర్శన అని మాత్రమే అని చెప్పాం, పోలీసులను అనుమతి కూడా అడిగాం ’ అని చెప్పాడు. ఇంత సమన్వయ లేమితో నిర్వహించారు మార్చ్! తీరా హింస జరిగాక, మాకేం సంబంధం లేదంటూ ఒకరు, హింస జరగడం విచారకరం అని ఒకరు.. వ్యాఖ్యానిస్తున్నారు. ఉద్యమమన్నాక, హింసను పూర్తిగా ఆపలేకపోవచ్చు. కనీసం దాన్ని ఎదుర్కోడానికి ప్రయత్నించాలి. తప్పు జరిగిపోతే ధైర్యంగా ఒప్పుకోవాలి, హింసను ఖండించాలి. ఇవన్నీ చెయ్యాలంటే నాయకత్వానికి గుండెల్లో ధైర్యముండాలి. నాయకత్వ పటిమ ఉండాలి. జనం తోస్తూ ఉంటే ముందుకు బడి దొర్లుకుపోయే నాయకత్వానికి ముందు నిలబడి జనాన్ని తమవెంట నడిపించగలిగే సత్తా  యాడనుం చొస్తది!

ఈ దాడుల్ని రాష్ట్రప్రభుత్వం ఇంకా ఎన్నాళ్ళు భరిస్తుందో, అసలీ ప్రభుత్వాన్ని  కేంద్రం ఎన్నాళ్ళు భరిస్తుందో తెలవడంలేదు. వీళ్ళందరినీ మన మెన్నాళ్ళు భరించాలో !