కందానికో నూలుపోగు

ఏ యుగంలోనైనా అందం నాలుగు పాదాల మీదా నడిచే పద్యం, కందం. ఈ మధ్య బ్లాగుల్లో మళ్ళీ కంద పద్యం కాంతులీనింది -ముఖ్యంగా రెండు బ్లాగుల కారణంగా. కందపద్యం ఎలా చెప్పాలో రాకేశ్వరరావు సచిత్రంగా సోదాహరణంగా వివరించారు. కందపు గ్లామరును, గ్రామరునూ వివరిస్తూ చంద్రిమలో ఓ చక్కని జాబు వచ్చింది. ఈ రెండు చోట్లా బహు చక్కని వ్యాఖ్యలూ, వాటిలో అందమైన ఆశుకందాలూ వచ్చాయి. ఓపక్క అక్కడ వ్యాఖ్యలు రాస్తూనే రానారె తన బ్లాగులో ఒక సర్వలఘు కందాన్ని రాసారు. ఈ పద్యసంరంభం చూసాక నాకూ రాద్దామని ఉత్సాహం వచ్చింది. సూదీ దారం తీసుకుని పద్యాలు కుట్టేద్దామని కూచున్నా.. ఇదిగో ఇప్పటికయ్యింది. సరే, రాసిన రెండూ పద్యాలూ నా బ్లాగులోనే పెట్టేసుకుందామని, ఇదిగో ఇలా..

"మహాకవి శ్రీశ్రీ" జీవిత చరిత్ర

"1983లో అతడు భౌతికంగా మరణించినా మరికొన్ని సహస్రాబ్దాల పాటు అతడి కవిత్వం బతికే ఉంటుంది. తన జీవిత కాలంలోనే చరిత్ర ప్రసిద్ధుడైన శ్రీశ్రీ అనంతర కాలంలోనూ అలాగే జీవిస్తాడు. కవిత్వమున్నంత కాలం, కవిత్వ రసాస్వాదన ఉన్నంత కాలం కవితానుభూతి ఉన్నంత కాలం అతడు ఉంటాడు. " శ్రీశ్రీ జీవిత చరిత్ర పుస్తకాన్ని ముగిస్తూ రచయిత రాసిన వాక్యాలివి.

"కనీసం వేయి సంవత్సరాల చరిత్ర ఉన్న తెలుగు సాహిత్యంలో కవితను ఇలా నిర్వచించి, ఇంత కవితాత్మకంగా వర్ణించి, ఇంత అద్భుత సృష్టి చేసిన మరో కవి లేనే లేడు. ఇదే అతణ్ణి సాహితీ శిఖరాగ్రాన నిలిపింది". శ్రీశ్రీ కవిత, "కవితా ఓ కవితా" గురించి రాస్తూ ఆ పుస్తకంలోనే రచయిత అన్న మాటలివి.

గురజాడపై విమర్శ

గురజాడ గురించి గొప్పగా వింటూ వచ్చాం! విమర్శ చాలా అరుదు. కానీ ఈ లింకు చూడండి, ఎంత తీవ్ర విమర్శ ఉందో! కన్యాశుల్కం నాటకాన్ని గురజాడ రాయనే లేదనే సుప్రసిద్ధ విమర్శలో కూడా దాన్ని ఆయన రాయలేదని అన్న్నారే గానీ, (దాన్ని ఆయన ఇంగ్లీషులో రాస్తే ఆయన స్నేహితుడు తెనిగించారనే వాదన ఉంది. పెద్ద చర్చే జరిగింది. ఇదంతా గురజాడ చనిపోయాకే!) ఇంత ఘోరంగా విమర్శించలేదు. నిజానిజాలు దేవునికెరుక! రచయిత నవరసాల అట.

అదే పేజీలో ఒక "సవర" కవి తెలుగులో రాసిన కవిత చూడండి, బాగుంది. 'వెన్నెముక లేని జంతువుల'ను తరిమేసి 'అకశేరుకాల'ను తెచ్చుకున్నారు అంటూ, సంస్కృత భాషపై మన మోజును కలమెత్తి చూపిస్తున్నాడు.