నేను చదివిన పత్రికలు

చిన్నప్పుడు మాయింటికి ఈనాడు, ఆంధ్రపత్రిక, ఆంధ్రజ్యోతి పేపర్లతో పాటు, వారపత్రికలు కూడా వచ్చేవి. ఈనాడు విజయవాడలో ముద్రణ పెట్టినప్పటి నుండి ఇప్పటిదాకా మాయింటికి ఈనాడు వస్తూనే ఉంది. జ్యోతి మధ్యలో కొన్నాళ్ళు ఆపారుగానీ, ఈనాడు మాత్రం ఎప్పుడూ మానలేదు.  అప్పటినుండి ఇప్పటిదాకా మా కుటుంబమంతా కాంగ్రెసు పార్టీవారైనా , నేను మాత్రం ఈనాడు పార్టీనే.  :)  (అనగా కాంగ్రెసు వ్యతిరేకిని). ఇప్పుడు మావాళ్ళు తమ అభిమాన, ముష్టిపార్టీ పత్రికను కూడా వేయించుకుంటున్నారు (పార్టీ ముష్టిది, పత్రిక వీరముష్టిది). ఏం చేస్తాను, ఆళ్ళ రాజకీయాలు ఆళ్ళవి.
ఆగండాగండి.. ఇకముందు రాజకీయాల్లేవీ టపాలో, ఒట్టు!


మాయింట్లో దినపత్రికలతో పాటు వారపత్రికలు కూడా తెప్పించేవాళ్ళు. నా అభిమాన పత్రిక ఆంధ్రజ్యోతితో పాటు, ఆంధ్రప్రభ, ఆంధ్రపత్రిక  కూడా వచ్చేవి. కొన్నాళ్ళకి ఆంధ్రపత్రికను ఆపేసారు. యండమూరి వీరుడి గాలికి ఆంధ్రభూమి కూడా కొట్టుకొచ్చింది మా యింట్లోకి. పత్రికల్లో నాకస్సలు నచ్చనిది భూమే! సికరాజు ఆంధ్రభూమిలోంచి బయటికిపోయి, సొంతంగా పల్లకి పెట్టుకొన్నాక, దాన్నీ మోసాం.  ఆంధ్ర ప్రభ కాగితం మిగతా పత్రికల కంటే నాణెంగా ఉండేది. అట్టలు నున్నగా జారిపోతూ ఉండేవి. జ్యోతి, పత్రిక అలా ఉండేవి కావు.  పల్లకి మిగతావాటి కంటే వెడల్పుగా ఉండేది. ఆంధ్రజ్యోతి అనగానే సన్నగా తీగలా ఉండే అమ్మాయి మనసులో తడుతుంది నాకు (అవును అప్పట్లోనే నండి! అప్పుడే కాదు, ఇప్పుడు కూడా) ప్రభ అనగానే కాస్త బొద్దుగా ఉండే అమ్మాయి తలపుకొస్తుంది. ఎందుకో చెప్పలేను. ధ్ర, ప్ర, భ ల తలకట్లు కూడా బొద్దుగా సీమచింత కాయల్లాగా (విత్తులున్నచోట లావుగానూ, మిగతా చోట్ల సన్నగానూ ఉంటాయి గదా, అలాగ)  ఉండేవి. ఆ ఆంధ్రప్రభ చేతులు మారి, పద్ధతులు మారి, విధానాలు మారి, నాణ్యత జారి, రూపం మారి,.. పోయిందిగానీ అప్పట్లో బానే ఉండేది. చందమామ, బాలమిత్రలు కూడా అంతే -జ్యోతి, ప్రభల పోలిక లాగా.

ఆంధ్ర ప్రభ వారపత్రికలో రాము శ్యాము అనే కామిక్ వస్తూండేది. అనంతపాయ్ మోహన్‌దాస్ దాని కర్తలు. పేజీలో నిలువుగా కాక, అడ్డంగా వేసేవాళ్ళు దాన్ని. దాని పక్క పేజీలోనే మరో శీర్షిక ఉండేది. అదేదో గుర్తు రావడం లేదుగానీ, దాన్ని కూడా ఇష్టంగా చదివేవాణ్ణి. రాము శ్యాము కవలలు. చొక్కా లాగూ తొడుక్కోని చక్కగా తల దువ్వుకొని ఉండేవారు. తలవెనక, సరిగ్గా సుడి ఉండేచోట, రెండే రెండు వెంట్రుకలు లేచి ఉండేవి ఇద్దరికీ. అవి వాళ్ళ ట్రేడుమార్కు.  నేను చదివిన మొదటి కామిక్ అదే అయ్యుంటుంది. లేదా ఈనాడులో ఆదివారం నాడొచ్చే మాంత్రికుడు మాండ్రేక్ అయ్యుండొచ్చు. మాంత్రికుడు మాండ్రేక్ నా అభిమాన కామిక్.  చక్కగా కోర మీసాలతో, మన రాజులకు ఉన్నట్టు వెనక దుప్పటొకటి వేలాడుతూ భలే ఉండేవాడు మాండ్రేక్. అన్నట్టు, మీరు అలా దుప్పటో తుండుగుడ్డో భుజాల మీద చొక్కాకు  పిన్నీసులతో  పెట్టుకొని, ఎనక్కి వేలాడేసుకుని, ఏకపాత్రాభినయం చేసేవారా? దాన్ని ఒక్క ఊపులో ఈడ్చి ముందుకు లాగి ఎడమ ముంజేతి మీద వేసుకుని "ఏయ్" అంటూ రాచరికం చెలాయించారా? ఆ పోజులో అద్దం ముందుజేరి, కళ్ళెర్రజేసి, మీసమ్మీద చెయ్యేసి నిలుచుంటే, నా సామిరంగా... నన్ను జూసి నాకే భయమేసేదండి. ఇక మా అమ్మనగా ఎంత, అల్లాడిపోయేదనుకోండి!

నా అంత కాకపోయినా మాండ్రేక్ కూడా బానే ఉండేవాడు. లీఫాక్, సైబరీ లు వేసేవాళ్ళు దాన్ని.  తరవాత్తరవాత హై.లో మా మామయ్య వాళ్ళింట్లో హిందూలో డెనిస్ ది మెనేస్ చూసేవాణ్ణి. టీవీలొచ్చాక, టామ్ అండ్ జెర్రీ యానిమేషను చూసాను.  ఇవ్వాళ్టి దాకా డెనిస్‌ను మించిన గడుగ్గాయినిగానీ, టాము, జెర్రీలను మించిన ఆకతాయి, అమాయక, మోసకారి, స్నేహితుల/వైరుల జంటనుగానీ చూళ్ళేదు. ఇహ ముందు చూడలేమేమో కూడా! డెనిస్‌కు సరిజోడులాంటి బుడుగును చూసాను.  బుడుగు కామిక్కాకపోయినా, డెనిస్ లాంటి పిడుగే! బుడుగు ఎక్కడ వెనకబడిపోయాడంటే, మువెంర ఆణ్ణి అక్కడే, అరవైల్లోనే (యాభైల్లోనా?) వదిలేసి వచ్చేసాడు, తనతో ఇరవయ్యొకటో శతికి తీసుకురాలేదు.

మళ్ళీ పత్రికల్లోకి..
ఓ వారం ప్రభలో "రంబ మరికొళందు సెంటు" ('బ'కారం నాది కాదు, వాడిదే. అరవ సెంటు మరి.) అనే ఒక సెంటు ప్రకటన వచ్చింది. ప్రకటనతో పాటు, అట్టలకు సదరు సెంటు పూసి పంపించాడా సెంటువాడు. పుస్తకం ఘుమఘుమలాడిపోయిందనుకోండి. అలాంటి ప్రాక్టికలు ప్రకటన ఈమధ్య ఏదో షాంపూ విషయంలో కూడా చూసిన గుర్తు.. ఈనాడు ఆదివారం పుస్తకానికి ఆ షాంపూ పొట్లాన్ని అతికించి పంపించారు.

బొద్దు భామ తరవాత ఇక మెరుపుతీగ ఆంధ్రజ్యోతి గురించి. జ్యోతంటే పురాణం సుబ్రహ్మణ్యశర్మ ఇల్లాలిముచ్చట్లు. జ్యోతంటే పప్పు వేణుగోపాలరావు స్వగ'తంబు'. నాకు కథల కంటే ఇలాంటి శీర్షికలే నచ్చేవి. చందమామ కథలు చూడండి, ఎంచక్కా, అనగనగా ఒక ఊరు, ఆ ఊళ్ళో రామయ్య ఉండేవాడు -ఇలా మొదలౌతాయి హాయిగా. ఈ పత్రికల్లో కథలేమో -"అయితే రానంటావు, ఇదే నీ చివరి మాటా" అని అడిగాడు రాజారావు కోపంగా - ఇలా హఠాత్తుగా మొదలైపోయేవి. (ఈ టపా మొదలైనట్టు)  ఏదో సీరియల్ని మధ్యలో మొదలుపెట్టి చదూతున్నట్టుండేది. ఆ రోజుల్లో విశ్వనాథ సత్యనారాయణ రాసిన హాహాహూహూ అనే సీరియల్ జ్యోతిలో వచ్చేది. అది మొదలైన వారం ఓ పేద్..ద బొమ్మ వేసారు. ఒకడు ఈ పేజీనుంచి పక్క పేజీ దాకా పరచుకోని, పడుకోని ఉంటాడు.  అదీ ఆ బొమ్మ. ఆ బొమ్మ గుర్తుండిపోయింది. 

ఆంధ్ర పత్రికలోగామోసు హైదరాబాదు డైరీ అని వచ్చేది, తిరుమల రామచంద్ర రాసేవారు. ఉప్పల లక్ష్మణరావు కథేదో (ఆయన ఆత్మకథ "అతడు ఆమె" కావచ్చు) జ్యోతిలో వచ్చేది, అదీ చదివేవాణ్ణి.  ఈయన రష్యా అమ్మాయిని పెళ్ళి చేసుకున్నాడు.  రష్యా అనగానే సోవియట్ యూనియన్ పుస్తకాలు - నిత్యజీవితంలో భౌతిక శాస్త్రం  వగైరాలు - గుర్తుకొస్తున్నాయి. వాటి సంగతి మరోసారి.

అన్నట్టు జ్యోతి మాసపత్రిక కూడా వచ్చేది. వారపత్రిక్కీ దీనికీ సంబంధం లేదు. వేదాంతం రాఘవయ్య నడిపేవారు. మిగతా వాటి సంగతేమోగానీ, ఆరుద్ర గళ్ళ నుడికట్టు కోసం దాన్ని కొనేది మమ్మ.  ఆ గడి పనిబట్టేది.  నేనూ ఊరుకునేవాణ్ణి గాదు. బానే నింపేవాణ్ణి. అయితే, ఒక్కసారి కూడా పూర్తిగా నింపలేకపోయాను. గళ్ళ నుడికట్టు వ్యసనాన్ని మమ్మే కలం చేతబట్టించి, నాకు అలవాటు చేసింది.  ఆ గడి కారణంగానే జ్యోతి మాసపత్రికంటే నాకు చాలా ఇష్టం.

వీటన్నిటికంటే ముందు.......

(...ఏం జరిగిందో వచ్చే టపాలో)