తప్పటడుగులు

చిన్నప్పుడు మనం నేర్చుకున్న తప్పులను తరువాత్తరువాత సరిదిద్దుకుంటాం. కానీ ఆ తప్పులు మన మనసులనలాగే అంటి పెట్టుకుని ఉంటాయి, పుట్టుమచ్చల్లాగా. నేను నేర్చుకున్న అలాంటి కొన్ని తప్పులు ఇక్కడ వివరిస్తాను. ఫెయిల్యూరు కథల్లాగా ఇది నా తప్పుల చిట్టా!


అతిశయోక్తి: ఏ వయసులో మొదటిసారిగా ఈ మాటను చూసానో గుర్తు లేదుగానీ.. బహుశా చందమామ, బాలమిత్ర లేదా ఆంధ్రప్రభ.. ఈమూడింట్లో ఓ దాని ద్వారా పరిచయమయ్యుంటుంది, నాకామాట. ఖచ్చితంగా బళ్ళో మాత్రం కాదు. నా బుర్ర ఆ మాటను అతియోశక్తి గా అచ్చేసుకుంది. కళ్ళు చూసేదాన్ని బుర్ర పట్టించుకోలేదు. అతియోశక్తిని అదో రకమైన శక్తి అని అనుకుని ఉంటాను. అప్పటికి శక్తి తెలుసుగానీ ఉక్తి తెలిసి ఉండదు.

మదాంధ్రం: ఆరో తరగతిలో.. ఏదో చుట్టం చూపుగా మా ప్రిన్సిపాలు గారు మాకు తెలుగు పాఠం చెప్పేందుకు వచ్చారు. (మా బడి జూనియరు కాలేజీతో కలిసి ఉండేది, అంచేత ప్రిన్సిపాలే ఉండేవారు, హెడ్మాస్టరు కాదు.) శ్రీమదాంధ్రమహాభారతం అనే మాటను చెప్పించాలి మాతో. శ్రీమత్+ఆంధ్ర అనే అర్థంలో ఉచ్చరింపజేయాలి, శ్రీమదాంధ్ర ను -అదీ ఆయన లక్ష్యం ఆరోజున. మేమేమో శ్రీ 'మదాం'ధ్ర అని అంటున్నాం తప్ప, కవి హృదయాన్ని గ్రహించడం లేదు. ఆ గంటంతా ప్రయత్నించి కూడా, మా మదాంధతను తొలగించి, మమ్మల్ని వెలుగు లోకి తేలేకపోయారాయన! ఆ తరువాత ఆయన మళ్ళీ మాజోలికి రాలేదు, ఇంకెప్పుడూ మాతో పెట్టుకోలేదు.

అల్లూరి సీతారామరాజు సినిమా చూసిన కొత్త అది. నాకు తొమ్మిదేళ్ళుంటాయేమో! (నన్నంతలా ప్రభావితం చేసిన సినిమా మరోటి లేదు.) ఆ సినిమాతోనే సీతారామరాజు మాకు హీరో అయిపోయాడు (హీరో కానిదెవరికి!?). ఆ సినిమా పాటలను ఎలుగెత్తి పాడుకునే వాళ్ళం. "స్వాగతం దొరా.., సుస్వాగతం" ను మా స్నేహితుడు ఇలా పాడేవాడు.. "స్వాగతంధరా.. సుస్వాగతం". ధరా అని వత్తడంలో వాడికి మరింత వీరత్వం కనిపించిందేమో! వాణ్ణి చూసి, నేనూ అలాగే పాడేవాణ్ణి. తరవాత మానేసాననుకోండి. ఈ రకంగా సినిమా పాటలలోని పదాలను అడ్డగోలుగా మార్చేసిన సంగతులు కోకొల్లలుగా ఉన్నాయి. మీకూ ఉండే ఉంటాయి లెండి! మచ్చుకొకటి..

"నరవరా, ఓ కురువరా.." పాటలో ఒకచోట "అర్జున ఫల్గుణ పార్థ కిరీటీ, ధనంజయ విజయా.." అని అర్జునుడి పేర్లన్నీ పలికిస్తాడు రచయిత. ఆ పాట విన్న కొత్తలో నాకు ధనంజయ అనే మాట అర్థం కాలేదు. పాట పాడుకోడానికి అది నాకేమన్నా అడ్డమా? "అర్జున ఫల్గుణ పార్థ కిరీటీ, నెలవు కొన్న విజయా.." అని పాడుకునే వాణ్ణి. 'నెలవు కొన్న' అంటే ఏంటని మీ సందేహమా? ఎవరికి తెలుసండీ.. మాట ఏదయితేనేం, పాట లయ తప్పకూడదు అంతే!

VIBGYOR తెలుసు కదా. దానికి తెలుగు - "ఊనీఆనపనార" అని చెప్పేవారు. మనకో గొప్ప పాట ఉంది - "మానూ మాకును కాను, రాయీ రప్పను కానేకాను, మామూలు మనిషిని నేను" అని. ఎలా అలవాటయిందో తెలీదు గానీ ఈ "ఊనీఆనపనార" ను "మానూ మాకును కాను" స్టైల్లో పాడ్డం అలవాటయింది. ఇప్పటికీ పాడుకుంటాను, ఎవ్వరూ వినకుండా!

'అర్జునుడు'లో జ ఒత్తులో 'జ' రాయడానికి బదులు 'జు' రాసాను. (రు కింద జు రాసాను) మా మేష్టారు తన పద్ధతిలో :-) తప్పు సరిదిద్దారు. ఆ పద్ధతి కారణంగా ఆ తప్పు మరెన్నడూ చెయ్యలేదు. అన్నట్టు, కంప్యూటరు ఆ తప్పు చేద్దామన్నా చెయ్యనివ్వదు, చూసారా!!?

సుందరంబాడి శంకరాచారి / శంకరంబాడి సుందరాచారి: మనకు రాష్ట్ర గీతాన్నిచ్చిన మహానుభావుడు! ఆయన పేరుతోనూ నాకు తికమకే, ఏది సరైనదని. ఈ తికమక నాకే కాదు ప్రసిద్ధులకూ ఉంది..
సుమారు ఓ రెండేళ్ళ కిందటి సంగతి.. అయన గురించి దూరదర్శన్ లో ఓ గోష్ఠి జరిగింది. పాల్గొన్నవారిలో పులికంటి కృష్ణారెడ్డి గారొకరు. నాలాగే ఆయన కూడా తికమక పడ్డారు.. ఒకసారి కాదు, కనీసం మూడు సార్లు! మా రాయలసీమ ముద్దుబిడ్డ అంటూ ఆయన పేరును తప్పు చెప్పడం చూస్తే నవ్వొచ్చింది.

సరీసృపం! లేక సరీనృపమా? నిన్నా మొన్నటి దాకా ఏది సరైనదో నాకు తెలీదు! సరీసృపమే సరైనదని ఈ మధ్యే తెలిసింది. నాకు మాత్రం సరీనృపమే నచ్చింది.

"పల్లే కన్నీరూ పెడుతుందో కనిపించని కుట్రల.." పాట వినే ఉంటారు. చాలా విషాదం ఉందీ పాటలో. ఓ పాతికేళ్ళ నాటి పల్లెటూళ్ళనెరిగిన వారికి ఆ విషాదం మరింతగా తెలుస్తుంది. మామూలు ఏడుపు పాటల్లాగా ఏడుస్తూ, నీరసంగా సాగే పాట కాదది, మాంచి.. ఫ్లుతగతిలో (ఫ్లుతగతిలో plu / phlu -ఏది సరైనది?) సాగుతుంది; అయినా విషాదం పలికిస్తుంది. ఆ విషాదానిక్కూడా హాస్యాన్ని కలపగలిగాను నేను. మొదటి సారి ఆ పాట విన్నపుడు కుట్ర అనే మాట వేరేగా వినబడింది... కుక్క అని! మళ్ళీ విన్నాను, అలానే వినబడింది. మళ్ళీ మళ్ళీ విన్నాను, అలానే అలానే వినబడింది. ఎన్నిసార్లు విన్నా "కనిపించని కుక్కల" అనే అనిపించేది. (గోరటి వెంకన్న గారికి ఈ సంగతి తెలిస్తే, ఓ పాటుచ్చుకుని నన్ను కొడతారేమో!) అది ఖచ్చితంగా తప్పని తెలుసు. కానీ సరైన మాటేదో తెలీలేదు. అది "కుట్ర" అని తెలుసుకునే దాకా కుదురుగా ఉండలేకపోయాను.

అంతెందుకు.. ఈ మధ్యనే, ఈ బ్లాగులోనే, ఓ జాబులో ఓ గొప్ప పాటను ("సడిసేయకోగాలి సడిసేయబోకే!") రాస్తూ శుద్ధ తప్పు రాసేసాను. కొత్తపాళీ గారు తన వ్యాఖ్యలో సరిదిద్దారు. అదేమిటో చూస్తారా.. ఇదిగో.. ఇది!

ఈ మధ్యే నేను దిద్దుకున్న తప్పులు మరికొన్ని..
స్మశానం అనేది తప్పని, శ్మశానం సరైనదనీ బూదరాజు రాధాకృష్ణ పుస్తకంలో చదివాను.
ఉచ్ఛారణ కాదు ఉచ్చారణ సరైనదని కూడా ఆయనే రాసారు.

ఇప్పటికీ నే రాసేది తప్పో కాదో తెలియనివి కొన్నున్నాయి!
వాటిలో ఒకటి.. ళ్ళ, ళ్ల ఎక్కడెక్కడ వాడాలనేది.
పెళ్ళి / పెళ్లి - (ఏకవచనం) వీటిలో ఏది సరైనది?
కాళ్ళు / కాళ్లు - (బహువచనం) - వీటిలో ఏది సరి?

ధ, థ లు వాడే విషయమై కూడా నాక్కొన్ని సందేహాలున్నాయి!

నాక్కొంత ఇంగ్లీషూ వచ్చు. అంచేత స్టేషనరీల్లో (Stationary, Stationery) ఏది స్థిరము, ఏది చరము లాంటి సందేహాలు చాలానే ఉన్నాయి.